In De Standaard wordt aan de alarmbel getrokken over sommige puntjes die mislopen in de schuldbemiddeling.
“Nochtans hoeft het niet zo moeilijk te zijn, stelt het Netwerk vast. Tobac: ‘De meeste problemen zijn terug te voeren op drie oorzaken. Er is geen verplichte opleiding voor de advocaten die schuldbemiddelaar worden. Daardoor hebben ze weinig idee van wat het inhoudt om in armoede te leven. Ten tweede is het onduidelijk op welke basis de bemiddelaars worden aangewezen. Meestal zijn het advocaten die betaald worden per dossier. Dat verdienmodel betekent dat het werk voor de bemiddelaars rendabeler wordt als er weinig contact is met de betrokkene. En ten derde is er geen overkoepelend takenpakket, waarin bijvoorbeeld omschreven staat hoe vaak er contact moet zijn of hoe je een budget voor levensonderhoud berekent.’”
Bij aanvragen via deze website adviseren wij aan de arbeidsrechtbank één of meerdere schuldbemiddelaars, die aan de voorwaarden van opleiding, ervaring en empathie voldoen en die hun mandaat niet enkel om financiële redenen doen, maar vooral met een oprechte bekommernis en dagdagelijkse inzet voor de menswaardigheid van de schuldenaar.
Gelukkig voldoet het overgrote deel van de advocaten-schuldbemiddelaars ruimschoots aan deze proef en is het zoals in elke beroepsgroep slechts een zeer kleine minderheid die aan de basis ligt van klachten.
Daarnaast houden we ook zoveel mogelijk rekening met het profiel van de aanvrager. Sommige schuldenaars hebben bijvoorbeeld een schuldbemiddelaar nodig die hen bij het handje houdt, voor anderen is het belangrijk dat ze hun vrijheid, verantwoordelijkheid en beslissingsmacht behouden.